Μαλ. Μπουραζάνη: "Εν όψει των παγκόσμιων ημερών που αναφέρονται στην αναπηρία (Αυτισμός, και άλλες νευροαναπτυξιακές διαταραχές)" Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
Όταν μιλάμε για αναπηρία, αναφερόμαστε σ' ένα κοινωνικό φαινόμενο, είναι μία κοινωνική συνθήκη, γιατί το πόσο ανάπηρος γίνομαι δεν οφείλεται στην ασθένειά μου.
Οφείλεται στην ίδια την κοινωνία που βάζει εμπόδια και λέει ότι «εσύ είσαι το πρόβλημα» και «εσύ δεν μπορείς». Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι συνολικά κοινωνικό και επομένως, για να αλλάξουν αυτές οι καθημερινές συνθήκες πρέπει να εξαλειφθούν τα εμπόδια και για να εξαλειφθούν τα εμπόδια πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κακώς νοούμενης προσέγγισης της αναπηρίας, είναι ότι δεν υπάρχει ένα εθνικό μητρώο ατόμων με αναπηρία. Κατά την τελευταία απογραφή, δεν υπήρχε καν η ερώτηση «έχετε άτομο με αναπηρία στην οικογένειά σας». ??
Αν η κοινωνία είχε εκπαιδευτεί στο ότι είμαστε όλοι άνθρωποι, δεν θα μιλούσαμε ούτε για «ειδικά σχολεία» ούτε για τίποτα «ειδικό». Εξάλλου, οι ταμπέλες ήταν πάντα το μεγάλο πρόβλημά μας στην Ελλάδα. Ταμπέλες παντού: ανάπηρος, μητέρα χωρίς σύζυγο, ομοφυλόφιλος, αποφυλακισμένος κ.ά. Σημασία όμως τι έχει τελικά?? Πως καθεμία από όλες αυτές τις ταμπέλες που βάζουμε αντιστοιχεί σε ανθρώπους. Ανθρώπους με ψυχή, συναισθήματα, οιικογένειες και όνειρα. Ναι, είναι δύσκολη η ζωή στην Ελλάδα αυτή. Όμως είναι και μεγάλη η πίστη και η δύναμη της θέλησης μέσα μας. Και με αυτήν τη δύναμη, τουλάχιστον οι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα ή με νευροαναπτυξιακες διαταραχές, οι άνθρωποι με σύνδρομο Down.
Βασική μου επιδίωξη, λοιπόν, είναι να είμαι κοντά στον άνθρωπο, για να έχει η κοινωνία μας επίκεντρο τον άνθρωπο, να μπορούμε να δούμε συνολικά τον άνθρωπο και όχι μόνο ένα όργανό του.
Μαλαματένια Μπουραζάνη
Πρόεδρος Συλλόγου Αυτισμου Δυτικής Θεσσαλίας
Δημοτική Σύμβουλος Παλαμά
Υπεύθυνη επικοινωνίας και ανάπτυξης δομών ΑΜΕΑ