Απ. Ξυδιάς: "8 Μαΐου - Γιορτή της Μητέρας. Η μεγαλύτερη γιορτή όλων μας" Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, καθιερώθηκε η δεύτερη Κυριακή του Μάη η γιορτή της ΜΑΝΑΣ, μια μέρα, μια γιορτή που αξίζει και πρέπει σε όλους μας, να είναι μια ημέρα περισυλλογής, μια ημέρα ύμνου, απέναντι σε Αυτήν που μας χάρισε την ζωή, απέναντι σε Αυτήν που ποτέ δεν θα πάψει να πονάει και να νοιάζεται για εμάς.
ΜΑΝΑ. Το πιο τρυφερό, το πιο αγαπητό, το πιο λαμπερό πλάσμα πάνω στην γη, Αυτήν είναι για όλους μας, το σήμερα, το αύριο.
Όλοι το γνωρίζουμε, το ζούμε καθημερινά, η ΜΑΝΑ μας είναι η δεύτερη καρδιά μας, που πάντα μας νοιάζεται, πάντα μας πονάει, πάντα μας καταλαβαίνει, περισσότερο από κάθε άλλο ανθρώπινο πλάσμα.
Στην αρχαία Ελλάδα, την άνοιξη υπήρχε αφιέρωμα στην Θεά Γαία(Μητέρα Γή), Μητέρα των Θεών και των ανθρώπων και ήταν η πρώτη μορφή εορτασμού της ΜΑΝΑΣ και έκτοτε μέσα από μια διαδρομή των αιώνων, από την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και στην γιορτή στην Θεά Κυβέλη, περάσαμε στην Αγγλία του 15ου-16ου αιώνα στην γιορτή της Κυριακής της Μητέρας, φθάνοντας στον 20ο αιώνα και στην Αμερική και συγκεκριμένα το 1914 το Κογκρέσο καθιέρωσε ως επίσημη γιορτή, την γιορτή της Μητέρας.
Στην Ελλάδα και για πρώτη φορά το 1929 στις 2 Φεβρουαρίου γιορτάζεται η γιορτή της Μητέρας και κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η γιορτή μεταφέρθηκε στην 2η Κυριακή του Μαΐου.
Μπορεί ο καθένας να γράφει ατελείωτες ώρες για την ΜΑΝΑ, ασταμάτητα, ένα όμως παραμένει και είναι το κυρίαρχο. Η Μοναδική σχέση, ανάμεσα στην ΜΙΑ και σε όλους εμάς.
Το βασικότερο ανθρώπινο συναίσθημα, αυτό που όλους μας κάνει να αγαπάμε την ζωή, είναι αναμφίβολα, η σχέση ανάμεσα στην πιο κοντινή μας ύπαρξη και στο τόσο μικρό μας εαυτό, η ωραιότερη αυτή σχέση, με το Ιερό αυτό πλάσμα, που δεν έχει χρόνο, μιας και υπήρξε πριν καν υπάρξουμε εμείς, υπάρχει για να υπάρχουμε εμείς και ΘΑ υπάρχει και μετά τον θάνατο της, γιατί θα υπάρχουμε εμείς.
Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να πω στην ΜΑΝΑ μου χρόνια πολλά, να της δώσω ένα φιλί, να της χαϊδέψω και να φιλήσω το χεράκι της.
Ίσως να ‘’άκουσε’’ της ψυχής μου το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και την ΣΥΓΝΩΜΗ μαζί που της οφείλω, από εκεί ‘’μακριά’’ που είναι, κάτι που θα αισθάνομαι και θα το νιώθω, όσο θα υπάρχω σε αυτήν την ζωή.
‘’ΜΑΝΑ, δεν βρίσκεται λέξη καμία να έχει στον ήχο της, τόση αρμονία’’
Δεν θα προσθέσω και δεν θα γράψω κάτι παραπάνω, απολύτως τίποτα. Όλα τα κλείνει μέσα του ο στίχος.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟ ΙΕΡΟΤΕΡΟ ΠΛΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΜΑΝΑ!!!!
Ξυδιάς Αποστόλης