Γεωργία Γιώτα: "Το τραγούδι των λαβωμένων κύκνων" Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
Κλείστε πια τα στόματα!
Παραμερίστε για λίγο τις κραυγές των λύκων
Ακούστε επιτέλους τα ουρλιαχτά των μανάδων
πάνω από τους τάφους τους ασάλευτους της σιωπής των αμνών!
Το τραγούδι των λαβωμένων κύκνων
Ευθύνονται
Για το δάκρυ που στέρεψε πρόωρα
Την αμυγδαλιά που δεν άνθισε έγκαιρα
Και που μόλις που πρόλαβε η άμοιρη
μπουμπούκια ζωής να πετάξει
Ευθύνονται
Για τη χαρά που ναυάγησε
στα απομεινάρια των βράχων χτυπώντας
Και το γέλιο που πάγωσε άξαφνα
στης καρδιάς τους κλεμμένους χειμώνες
Ευθύνονται
Για κυπαρίσσια που ΄χάσαν τα φύλλα τους
τη στιγμή που με βια τα κλαδιά τους ξερίζωναν
υπογράφοντας ανυποψίαστα κι ανίδεα
αμαρτωλές υιοθεσίες θανάτου
-Και ας είναι προικισμένα απ΄ τη φύση τους
με παράσημα αειθαλή και περήφανα-
Ευθύνονται
Για τη θυσία της κόρης της άχραντης,
το σεμνό της Κλυταιμνήστρας βλαστάρι
που αναίσχυντα κι αβασάνιστα σύρανε
στον ασημένιο βωμό των παρθένων,
αγνοώντας, τυφλοί μα και άλογοι,
του ανέμου βαριά προμηνύματα
Ευθύνονται
Για τον πόνο, σαν της Γης τα πύρινα έγκατα έσκιζε
Και για χαράδρες που βάφτηκαν κόκκινες
από αθώων στεφάνια ακάνθινα,
φτιαγμένα λαμπρά και περίτεχνα
απ΄ των Πιλάτων τα βάρβαρα χέρια
Ευθύνονται
Γιατί απερίσκεπτα το δίψηφο σύμπλεγμα αφαίρεσαν
απ΄ της ντ-ροπής την πρώτη εκκίνηση
και θανάτου ροπή με τα χέρια τους χάραξαν,
παίζοντας με κλειδιά που ποτέ τους δεν έστριψαν
αγκομαχώντας στις ράγες του τρόμου,
σαν η ώρα εσήμανε δώδεκα,
όσα τα σήμαντρα στην πύλη της Κόλασης
Αλλά…
Στην αλήθεια του λόγου προστρέχοντας
για να βρω καταφύγιο, λιμάνι απάνεμο
Ευθύνομαι
Γιατί ο ίδιος ασπίδα παρέδωσα
Και επέτρεψα κάποιους να ξεσπούν ασυντόνιστα
σε κουφάρια νεκρών κροκοδείλων
Ευθύνομαι
Για τις λέξεις που σώπασαν
Για τις φωνές που πνίγηκαν
Για τους λυγμούς που στοιβάχτηκαν
Για την πίστη που ανεμβολίαστη έμεινε
σε επιτήδειους, εκτεθειμένα ανοχύρωτη
κι έτσι άφησε εντελώς ανυπεράσπιστα
της ψυχής τα λευκά αιμοσφαίρια
σε μολύνσεις και ασθένειες επικίνδυνες
που με ταχύτητα ομαλά επιταχυνόμενη
κάνανε χρήση πρόσκαιρη, επίπλαστη
των φτηνών και παυσίπονων λόγων (Γ.Γ., 2/03/2023. Για την εθνική τραγωδία στα Τέμπη και το τελευταίο ταξίδι με τρένο)
Είναι και οι ώρες ετούτες που σέρνονται δεμένες σε βαριές αλυσίδες θανάτου
Η Αντιγόνη έμεινε στην ευ-λογία της ιστορίας. Ο Κρέων στην κατάρα του μύθου. Και η Ισμήνη παραμένει αδιάφορη στου συνειδητού το ερμαφρόδιτο άγγιγμα.
Ετούτες τις ώρες δεν λέμε «καληνύχτα». Αφήνουμε τη νύχτα στου μυστηρίου τη γαλήνη, να ξεκουραστεί, να βρει τον εαυτό της, για να ανταμώσει και πάλι τον ήλιο στων κορυφογραμμών τις περήφανες αλάνες.
Όχι τώρα «καληνύχτα». Μόνο «καλό ξημέρωμα»… στου γλαυκού το γειτόνεμα.
Πόσο κοστίζει άραγε το μυστήριο του Ανθρώπου;
Πόσο κοστίζει άραγε ένας παραμορφωτικός καθρέφτης;
Πόσο κοστίζει άραγε ένα γραμμάριο συνείδησης;
Πόσο στοιχίζουν άραγε τα δίδακτρα
σε υποθηκευμένα φροντιστήρια θανάτου;
Και τώρα ΣΙΩΠΗ…!
Να ακούσουμε το τραγούδι των λαβωμένων κύκνων…
Γεωργία Γιώτα, Φιλόλογος-Διοικητικός Π.Ε. Δ.Δ.Ε. Καρδίτσας