Νίκος Καλιακούδας: "Απλές σκέψεις, κακές πολιτικές επιλογές"
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
Τελικά φαίνεται ότι η αξιολόγηση με τον άλφα ή βήτα τρόπο, κλείνει. Το φάντασμα του Grexit που εμφανίσθηκε για άλλη μια φορά απειλητικό, προς το παρόν απομακρύνεται.
Όπως δείχνουν τα πράγματα η χώρα προχωράει σε ακόμη έναν επώδυνο συμβιβασμό. Δεν ξέρω αν οι κυβερνώντες στη πραγματικότητα γνωρίζουν το μέγεθος του προβλήματος, αλλά τα πράγματα βαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Η τελευταία τοποθέτηση του μεγαλοστελέχους της αριστεράς κ. Ν. Φίλη ότι «δεν επιβεβαιώθηκε καμία εκτίμηση μας» και ότι «τώρα πια το δόγμα, οι αμόλυντοι εμείς και οι μολυσμένοι οι άλλοι, τελείωσε», φανερώνει την βίαιη προσαρμογή των κυβερνώντων στον ωμό ρεαλισμό. Αλλά όταν ο πυρήνας της ιδεολογίας σου δεν βρίσκεται τόσο αρμονικά συνδεδεμένος με την Ευρώπη και το ευρώ, είναι φυσικό να υπάρχουν αυτές οι παρενέργειες! Όταν διαρκώς δαιμονολογούμε και δεν πιστεύουμε στο μεταρρυθμιστικό πλαίσιο που απαιτείται να εφαρμόσει η χώρα - φυσικά αναφέρομαι στα αυτονόητα που αφορούν τη δημόσια διοίκηση, την κρατικοδίαιτη οικονομία και πολλές άλλες παθογένειες που στοίχειωσαν στο ελληνικό κράτος- και εμείς βαδίζουμε αμέριμνοι, είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα το επεξεργαζόμαστε με πολύ αργούς ρυθμούς, θέλοντας με το τρόπο αυτό να «πουλήσουμε» στο εσωτερικό και στο συντεχνιακό κατεστημένο της χώρας, την «καραμέλα» της δήθεν σκληρής διαπραγμάτευσης, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη ότι οι καθυστερήσεις αυτές, έχουν επιζήμια αποτελέσματα για την οικονομία και την κοινωνία. Όταν το Ιούλιο του 2015 συμφωνήσαμε ως χώρα, το πακέτο των 86 δις ευρώ ξέραμε πως αυτό για να εφαρμοσθεί πρέπει να ακολουθήσει τα δεδομένα, τις εμπειρίες και τις αδυναμίες - τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο- των δυο προηγούμενων προγραμμάτων. Όμως εμείς, δέσμιοι των λαϊκίστικων υποσχέσεων και των ιδεοληψιών μας, δεν προχωρήσαμε γρήγορα και αποτελεσματικά γιατί το πολιτικό μας σύστημα «κουβαλάει» τις πελατειακές αντιλήψεις και παθογένειες, με αποτέλεσμα πολλά ζητήματα όπως τα εργασιακά, τα ενεργειακά και η δεύτερη αξιολόγηση να παραμένουν ακόμη ανοιχτά και η πολυπόθητη ποσοτική χαλάρωση, να έχει βαλτώσει.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ευθύνες είναι μόνο δικές μας. Οι ευθύνες βαρύνουν και την άλλη πλευρά οι οποία κάθε φορά βάζει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, μαξιμαλιστικούς στόχους! Αυτό βέβαια γίνεται γιατί και εμείς διαχρονικά σε όλες τις διαπραγματεύσεις, έχουμε σοβαρό έλλειμμα αξιοπιστίας. Διαφορετικά πως εξηγείται το γεγονός ότι χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, ακόμη και η Κύπρος, η οποία μπήκε σε πρόγραμμα μετά από εμάς, πέτυχαν αποτελέσματα, βγήκαν από τα προγράμματα και αντιμετωπίζουν την κρίση με καλύτερες προοπτικές ; Αν το πολιτικό μας σύστημα λειτουργούσε ενωτικά, οι ακροδεξιοί και υπερσυντηρητικοί κύκλοι των δανειστών, θα ανταποκρίνονταν περισσότερο λογικά. Από τη περίοδο που ξέσπασε η κρίση, αλλάξαμε 7 κυβερνήσεις, χωρίς να καταφέρουμε να βγάλουμε τη χώρα μας από τη μονάδα εντατικής θεραπείας, και δεν θα το καταφέρουμε ποτέ γιατί δεν θέλουμε να αποβάλλουμε το σύνδρομο του κομματισμού, του εγωκεντρισμού, της πελατοκρατίας και της αναξιοκρατίας. Γιατί δεν θέλουμε, σε αντίθεση με όλο τον πολιτισμένο κόσμο, να διαμορφώσουμε μια κουλτούρα συναίνεσης και συνεννόησης.
Πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους ότι, το «εμείς ή αυτοί» είναι μια διχαστική πολιτική επιλογή και δεν συμβάλει στη δημιουργία αρραγούς εθνικού μετώπου, που είναι αναγκαίο και ικανό να αντιμετωπίσει τα κρίσιμα ζητήματα του χρέους και των πολλαπλών ελλειμμάτων, αλλά και των εξωτερικών κινδύνων της χώρας.
Απλές σκέψεις. Όμως, δυστυχώς συνοδεύονται από κακές πολιτικές επιλογές...
Νίκος Καλιακούδας
Οικονομολόγος