Νοερά συνέντευξη γυναικών Αγράφων… Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
Συνεντευξιάζουσα: Καλημέρα σας, κυρίες μου!
Γυναίκα 1: «Τί καλημέρα, παιδάκι μ; Η μέρα κινά, πριν χαράξ! Μέχρι να χτυπήσει ο ήλιος, έχουμε σώσει ένα σωρό δουλειές: σπίτι, πράματα, αυλές… Δε λες που χμώνας και δεν έχουμε και τα κήπια;»
Γυναίκα 2: «Μας έθαψε και το χιόνι. Ακόμα, στα ζερβά δε το πήρε και τα ξύλα μάλλον δεν θα φτάσουν… Μωρέ, καλά λένε: Μάρτης, γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης!»
Γυναίκα 3: «Καλημέρα! Μόλις ετοίμασα τα παιδιά για το σχολείο. Η μικρή με τη μεσαία, έφυγαν για το νηπιαγωγείο και το δημοτικό, για να μην περιμένουν οι δασκάλες που κάθε μέρα έρχονται από τον κάμπο να ανοίξουν το σχολείο για τα λιγοστά αυτά παιδάκια, των οποίων οι γονείς θέλησαν να μείνουν στο χωριό. Την μεγάλη ήρθε και την πήρε το ταξί, γιατί, βλέπεις, το χωριό δεν έχει Γυμνάσιο, ούτε Λύκειο. Ολόκληρο ταξίδι καθημερινά μέσα στις στροφές και τον παλιόκαιρο για λίγα γράμματα.»
Συνεντευξιάζουσα: Πώς είναι η ζωή σας στο βουνό;
Γυναίκα 5: «Καλά, καλά! Δόξα τω Θεώ! Από τότε που πήραμε την σύνταξη με τον άντρα μου, παρατήσαμε την πόλη και ήρθαμε και μένουμε μόνιμα, στον αγαπημένο τόπο μας, στον τόπο που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε. Τα παιδιά, βέβαια έχουν την έγνοια μας, γιατί εδώ δεν έχουμε τα μέσα, συγκοινωνία έχει δυο φορές την εβδομάδα, ενώ αν μας συμβεί κάτι, δεν έχει νοσοκομείο. Τους λέμε να μην ανησυχούν, γιατί έχουμε αγροτικό γιατρό – διαμάντι, ενώ για φαρμακείο, όλο και κάποιος κατεβαίνει στον κάμπο. Άσε που άμα μας συμβεί κάτι – Θεός φυλάξοι – έχουμε συγχωριανούς μ’ αγροτικά που έχουν γίνει ασθενοφόρα ουκ ολίγες φορές! Εξάλλου, τα λεφτά που παίρνουμε δεν θα αρκούσαν στην πόλη ούτε για δέκα μέρες. Εδώ όλα είναι πιο φθηνά. Ζούμε με λίγα και καλά. Η φύση και τα ζωντανά μας τρέφουν.»
Γυναίκα 6: «Η αλήθεια είναι ότι τώρα το χειμώνα είναι λίγο δύσκολα… Μοναξιά. Κλεισούρα. Μελαγχολία. Αίσθηση εγκατάλειψης… Τίποτα. Κι αν οι παλιές περνούσαν τον καιρό τους με κανένα εργόχειρο και η αξιοσύνη τους έφτιαχνε αριστουργήματα, το στόμα τους κελάηδαγε αυτοσχέδια στιχάκια και γύρω από τη φωτιά στο τζάκι η γυναικεία μάζωξη νιων, γριών και κοριτσιών ήταν ένα πανηγύρι με τραγούδια, ιστορίες, παραμύθια, αστεία, γέλια και χαρές – μα και πίκρες – τώρα σιωπή. Στους τέσσερις τοίχους στην τηλεόραση ή το κινητό ζητά η ζωή παράθυρο στον κόσμο.»
Γυναίκα 7: «Έτσι είναι. Ευτυχώς που πηγαίνουμε και στην εκκλησιά την Κυριακή για να ανάψουμε κανένα κερί. Φοράμε τα καλά μας και βλέπουμε και κανέναν άνθρωπο. Στο χωριό μας το Βυζαντινό τυπικό επιβάλλει οι γυναίκες να κάθονται πίσω και άντρες μπροστά. Άρα, βλέπουν τα μάτια μας, βρίσκουμε τροφή ν’ ασχοληθούμε την υπόλοιπη εβδομάδα. Κι αν είμαστε και τυχερές και έχει κανένα μνημόσυνο, τότε πίνουμε και καφέ στο καφενείο. Γιατί, μη νομίζεις… Στα μαγαζιά βγαίνουμε το καλοκαίρι που έρχονται και οι άλλες οι γυναίκες από την πόλη και ξεθαρρεύουμε.»
Συνεντευξιάζουσα: Οι σχέσεις σας με τους άντρες πώς είναι;
Γυναίκα 8: «Αααα, παιδάκι μ! Τι θυμήθκες και τι ρωτάς τώρα; Έπειτα από τόσα χρόνια! Ήμουνα ναι και γέρασα! Με προξενιό τον πήρα τον άντρα μ, δεν είχα λόγο. Μαζί πορευτήκαμε, μαζί παλαίψαμε και κάναμε οικογένεια και αναστήσαμε τα παιδιά μας και τα σπουδάσαμε και τα παντρέψαμε και τώρα καμαρώνουμε και τα εγγόνια μας. Δόξα τω Θεώ!»
Γυναίκα 9: « Κοίτα να δεις, κόρη μου! Σαν μεγαλύτερη που είμαι θα σου δώσω δυο συμβουλές κι αν θέλεις, τις παίρνεις κι εσύ μαζί σου στην πόλη:
α) Στον άντρα σου δεν θα ρωτάς, δεν θα αντιμιλάς και θα σιωπάς.
β) Ο άντρας σου να σε ξέρει από την μέση και κάτω.
Μόνο έτσι θα περάσεις καλά.»
Συνεντευξιάζουσα: Βία: μια έννοια πολύσημη, πολύπτυχη και σίγουρα επικίνδυνη… Τι έχετε να πείτε;
Γυναίκα 10: «Σουςςς!Σουςςς!...Τί είναι αυτά που μας ρωτάς, κόρη μου;… Παπαπαπαπα! Μας καθυστερείς, μου φαίνεται με άστοχες κουβέντες και δηλητήριο μεσ’ στην ψυχή μας, δεν θα στάξεις. Άντε, καρδούλα μου όμορφη, μέχρι που να’ρθει ο ψωμάς απ’ τον κάμπο τη φραντζόλα να μας φέρει, στάσου να σου τραγουδήσω τον Ζάβαλο, την δύναμη της αγάπης για να μάθεις:
Θέλω ν’ ανέβω σε(νε) βουνό
σε ‘να μωρέ σε ‘να μαρμαροβούνι,
να πελεκή… ζάβαλε να πελεκήσω μάρμαρο.
------
Να πελεκήσω μα(να)ρμαρό
να κά… μωρέ να κάνω κρύα βρύση,
για να ‘ρχονται ζάβαλε για να ‘ρχονται οι όμορφες.
------
Για να ‘ρχονται οι ό(νο)μορφες
να πλέ… μωρέ να πλένουν να λευκαίνουν,
για να ‘ρχεται ζάβαλε για να ‘ρχεται η αγάπη μου.
------
Για να ‘ρχεται η αγά(να)πη μου
να πλέ… μωρέ να πλένει να λευκαίνει,
να της θολώ… ζάβαλε να της θολώσω το νερό.
------
Να της θολώσω το(νο) νερό
να τη χασο… να τη χασομερήσω,
για να την πά… ζάβαλε για να την πάρει νύχτα εκεί.
Συντεντευξιάζουσα: Σας ευχαριστώ από καρδιάς όλες τις νοερά συνεντευξιαζόμενες Γυναίκες των Αγράφων! Καλή Σαρακοστή»
Η συνεντευξιάζουσα
Σοφία Αντωνοπούλου
Για τον ΣΥΛΛΟΓΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΡΕΝΤΙΝΑΣ