Θωμάς Κουρκούνας: "Όυδέν κακόν αμιγές καλού" Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Θωμάς Κουρκούνας
- Εκτύπωση
Το μουντιάλ πλησιάζει στο τέλος του. Ένα μουντιάλ που διεξήχθη σε μια πολύπαθη, αλλά και συμπαθέστατη χώρα, με εκατομμύρια θαυμαστές σε όλο τον κόσμο.
Ποιός δεν θα θελε να βρεθεί εκεί ,έστω για λίγες μέρες στην πανέμορφη και σαγηνευτική Βραζιλία με τις όμορφες παραλίες, την σάμπα κλπ κλπ κλπ …
Σε μια χώρα όμως υπερχρεωμένη και με τεράστιες οικονομικές δυσκολίες ,όπου η φτώχεια, η ανεργία, η πείνα και ένα σωρό άλλα δεινά, είναι η συνηθισμένη καθημερινότητα και που μόνο –ίσως – το ποδόσφαιρο, είναι η μεγάλη αγάπη και ο θεός του απλού Βραζιλιάνου. Η διαφυγή και η ελπίδα στο όνειρο για μια καλύτερη ζωή.
Αυτήν την χώρα επέλεξαν «κάποιοι» για να την χρεώσουν ακόμα περισσότερο, δίνοντας τους την διοργάνωση του μουντιάλ. Επενδύσεις δισεκατομμυρίων για αθλητικά έργα και υποδομές ,για να φιλοξενηθεί η μεγαλύτερη παγκοσμίως ποδοσφαιρική φιέστα.
Οι αντιδράσεις των απλών Βραζιλιάνων εξ αρχής ήταν πολύ δυναμικές. Ελάχιστοι συμφωνούσαν με αυτά τα υπέρογκα έξοδα, την στιγμή που το «κέρδος» θα ήταν ανύπαρκτο. Στις φαβέλες οι άνθρωποι ζουν με αέρα και νερό, χωρίς περίθαλψη, χωρίς ακόμα και τα απλά μέσα υγιεινής και επιβίωσης. Οι αντιδράσεις όμως «μαλάκωναν» μπροστά στην ελπίδα, στο όνειρο, ότι η αγαπημένη τους Σαλεσάο, θα κατάφερνε να σηκώσει την κούπα μέσα στην πατρίδα τους..
Ο συνάδελφος και φίλος Στ.Μεϊμάρογλου σε ένα άρθρο του, μετά τον πρώτο αγώνα της Βραζιλίας, είχε κριτικάρει πολύ έντονα τον Σκολάρι, αλλά και γενικότερα τον τρόπο που αυτή η Βραζιλία αγωνιζόταν. Και δικαιώθηκε.. Όλοι βλέπαμε ότι αυτή η ομάδα δεν «έπειθε». Το όνειρο όμως των Βραζιλιάνων ήταν ακόμα ζωντανό, μέχρι που ήλθε η συνάντηση με τα «Γερμανικά ρομπότ». Χωρίς τους 2 βασικούς πυλώνες, πάνω στους οποίους στηριζόταν η ομάδα, τον Νεϋμάρ και τον Σίλβα, έγινε σάκος του μποξ για τους «ψυχρούς» Γερμανούς, οι οποίοι είχαν και το απίστευτο «θράσος» να δηλώσουν ακόμα και μετά το ταπεινωτικό 7-1, ότι τους λυπήθηκαν κιόλας και γι αυτό σταμάτησαν στα 7 !!!!!!!!(sic) .
Αν ο Σκολάρι ήταν Γιαπωνέζος, θά πρεπε να κάνει χαρακίρι, είπαν αρκετοί .
Εγώ όμως θα πω κάτι άλλο.. Ε Υ Τ Υ Χ Ω Σ που έγινε έτσι. Ευτυχώς για τον Βραζιλιάνικο λαό που δεν ξεγελάστηκε και δεν παρέμεινε μεθυσμένος από μια πιθανή συμμετοχή στον τελικό η από την κατάκτηση του κυπέλου. Έτσι θα μπορεί να δεί την ωμή πραγματικότητα του και να μην ξεγελαστεί και παραμυθιαστεί, όπως πάθαμε εμείς οι Έλληνες όταν το 2004 τα είχαμε όλα!! Ολυμπιάδα, κατάκτηση του EURO 2004 και τώρα «τρέχουμε και δεν φτάνουμε» και υποφέρουμε γιατί κάποιοι μας φόρτωσαν με γκλαμουριά και οι ίδιοι γέμισαν τις τσέπες τους, τις ήδη γεμάτες !
Εύχομαι και ελπίζω ο Βραζιλιάνικος λαός να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του μετά από ένα τόσο οδυνηρό «ξύπνημα» .
Ο Βασιλιάς τους ήταν γυμνός
Με την αποτυχία αυτή στο ποδοσφαιρικό γήπεδο να είναι η αφετηρία για αφύπνηση και διεκδίκηση της ίδιας τους της ζωής.
Και τελικός του μουντιάλ Αργεντινή –Γερμανία. 2 διαφορετικές ομάδες, 2 διαφορετικές σχολές. Προσωπικά θα θελα να το πάρει η Αργεντινή, αν και το βλέπω πολύ δύσκολο. Η Γερμανία και η Γερμανική νοοτροπία δεν ταιριάζει στον συναισθηματικό Λατίνο..
Για να γίνει όμως αυτό η Αργεντινή πρέπει να παίξει ακόμα καλύτερα απ ότι με την Ολλανδία.Και ένας Μέσι μόνος του δεν φτάνει.
Θωμάς Κουρκούνας
Καθηγητής Φυσικής Αγωγής
Προπονητής ποδοσφαίρου