1ο Γυμνάσιο Καρδίτσας: "Ο τοίχος της αγάπης"
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
Κάθε χρόνο η 21 Μαρτίου, ημέρα της εαρινής ισημερίας και πρώτη της άνοιξης, εορτάζεται και ως παγκόσμια ημέρα της ποίησης.
Για να θεσμοθετηθεί η σημερινή μέρα προς τιμήν της <<Τέχνης των Τεχνών>> σημαίνει ότι κάτι θα έχει προσφέρει στον κόσμο ότι ο κόσμος μας σήμερα χωρίς ίσως τους μεγάλους ποιητές που διαβήκανε τη γη δε θα ήταν έτσι, θα ήταν σίγουρα πιο φτωχός, γιατί ο ποιητής, κατά τον Αριστοτέλη, λέει τα πράγματα που έρεπε να έχουν γίνει κατά πως εκείνος ονειρεύεται, αφού με πόνο βλέπει αυτόν τον κόσμο και θέλει να φτιάξει ένα δικό του καλύτερο. Ο ποιητής έχει μέσα του αγωνία, θυμό, νιώθει οργισμένος και βλέπει τα πάντα πέραν του μέτρου. Μπορεί να δίνει τροφή στους άστεγους, να χτίζει φωλιά σ’ ένα σπουργίτι, να παίρνει το δάκρυ από τα παιδιά, να δίνει τα πόδια σ’ ένα γέροντα για να ξανατρέξει, να ξαναστήνει τα πεσμένα φύλλα του φθινοπώρου για να φύγει από τις καρδιές η μελαγχολία, να παίρνει το τραγούδι του αηδονιού και να το δίνει σ΄ εκείνες τις καρδιές που ακόμα δε φάνηκε γι’ αυτές άνοιξη, να φτιάχνει περισσότερα φεγγάρια για ν’ ονειρευόμαστε, γιατί νιώθει τόσο πλούσιος όσο και φτωχός, τόσο νηστικός όσο και χορτασμένος, τόσο δυστυχής όσο και ευτυχισμένος τόσο με τόσους πολλούς αλλά και τόσο μόνος... Πολλές φορές θέλει να φωνάξει οργισμένος, άλλες πάλι να πει «ευχαριστώ» και ποτέ δεν ξεχνάει να ψάχνει αέναα την ισορροπία, γιατί γνωρίζει ότι στον κόσμο είναι λεπτό το σχοινί που την κρατάει. Η ποίηση είναι προσωπική υπόθεση και μπορεί να βγάλει προς τα έξω σφραγισμένα συναισθήματα που δεν θα μπορούσαν να ειπωθούν με κανέναν άλλο τρόπο παρά μόνον έτσι.
Ιδιαίτερα τώρα που πλησιάζει η Μ. Εβδομάδα, μια ευαίσθητη ψυχή όπως είναι η ψυχή της Καρδιτσιώτισσας ποιήτριας κ. Όλγας Ζορμπά δεν μπορεί να μην θυμηθεί πως υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που έχουν ανάγκη από τα πιο απλά πράγματα για να τελειώσει επιτέλους και γι’ αυτούς η εβδομάδα των παθών και να κάνουν «Ανάσταση»! και σ’ αυτούς αλλά και σ’ όλους εμάς αφιερώνει το παρακάτω ποίημά της με τον τίτλο: «Ο τοίχος της Αγάπης», με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της ποίησης. Η δράση ‘’τοίχος της καλοσύνης’’ άρχισε επισήμως στην Ελλάδα στις 21-12-15 στο Facebook από μια παρέα στη Λάρισα και πλέον έχει εξαπλωθεί σε πολλές πόλεις. «Αν δεν το χρειάζεσαι άφησέ το. Αν το χρειάζεσαι παρ’ το». Αυτό γράφει η μικρή πινακίδα δίπλα στην κρεμάστρα με τις σακούλες σε δημόσιους τοίχους. Ο σκοπός του τοίχου είναι ένα παράθυρο επικοινωνίας και αλληλεγγύης μεταξύ ανθρώπων που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες και ανθρώπων που μπορούν να τους βοηθήσουν να τις ξεπεράσουν. Οι άνθρωποι μπορούν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο να σταθούν στα πόδια τους και να αντιμετωπίσουν την κάθε δυσκολία, ενωμένοι. Σε μια δύσκολη εποχή καλούμαστε ο καθένας μας να βοηθήσουμε όσους έχουν άμεση ανάγκη.
Οι τοίχοι υπάρχουν για να χωρίζουν και να απομονώνουν τους ανθρώπους όμως εν αντιθέσει τα τείχη της Αγάπης που είναι γεμάτα προσφορά, ελπίδα, όνειρα, αγάπη και φυσικά καλοσύνη και αλληλεγγύη σε όλους όσους το χρειάζονται, άστεγους, φτωχές οικογένειες , ηλικιωμένους και μετανάστες, μας φέρνουν πιο κοντά στο συνάνθρωπό μας.
Αφήνουμε στις κρεμάστρες του τοίχου της καλοσύνης συσκευασμένο φαγητό, κονσέρβες, ρούχα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να έχει ανάγκη κάποιος συνάνθρωπός μας. Ας βρούμε μια κρεμάστρα στη γειτονιά μας και ας ενημερώσουμε φίλους και γνωστούς! Ας αφήσουμε κάτι που για μας μπορεί να μην είναι απαραίτητο αλλά για κάποιον άλλο να είναι θησαυρός! Ας υιοθετήσουμε και εμείς μια από τις υπάρχουσες κρεμάστρες στην πόλη μας βοηθώντας έτσι στο να σταματήσουμε να βλέπουμε συνανθρώπους μας να ψάχνουν στα σκουπίδια και να συνεχίσουμε να τους προσφέρουμε αυτά που έχουν ανάγκη με μεγαλύτερη αξιοπρέπεια και σε πιο υγιείς συνθήκες. Γιατί μόνο όλοι μαζί μπορούμε!!!
Η αγάπη είναι μεταδοτική και αποδεικνύει ότι η αλληλεγγύη δεν έχει πεθάνει. Εν τέλει δεν είναι η συνείδηση που καθορίζει τον τρόπο ζωής και την καλοσύνη αλλά η κοινωνική συνύπαρξη καθορίζει την ανθρώπινη συνείδηση.
Το κείμενο επιμελήθηκε η κ. Φανή Ντάλλα, φιλόλογος του 1ου Γυμνασίου Καρδίτσας.
Ο ΤΟΙΧΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
(έτσι τον είπαν οι φτωχοί)
Μικρό πουλί, μικρό παιδί
(στον τοίχο της αγάπης
έτσι τον είπαν οι διαβάτες)
τα ρούχα ψάχνει για να βρει
και λίγο απ’ την τροφή
που πήραν οι πολλοί.
Μα αυτό, μικρό πουλί
το χέρι απλώνει
κι όμως δεν μπορεί…
Πολύ ψηλά κρεμάσαν την τροφή
κι απεγνωσμένα προσπαθεί.
Το βλέπουν οι πεζοί…
Ραγίζει η ψυχή
για των Ελλήνων την καταστροφή.
Κι όμως οι Έλληνες μπορούν
από τη φτώχεια τους να βγουν.
Αλληλεγγύη… Στο συνάνθρωπό τους
ψάχνουν
τώρα για να βρουν.
Και ίσως, ο τοίχος της αγάπης
γίνει η αφορμή
να σκύψουν οι πολλοί
το χέρι τους να δώσουν
σε τούτο το παιδί
που απεγνωσμένα προσπαθεί.
Ποίημα
της Καρδιτσιώτισσας ποιήτριας
κας Όλγας Ζορμπά