Θωμάς Κουρκούνας: «Η αλάνα πέθανε!!! Ζήτω η Αλάνα!!!» Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Θωμάς Κουρκούνας
- Εκτύπωση
Πλησιάζει το Πάσχα και ένα σωρό μνήμες με κυριεύουν …Πάσχα στο χωριό μου μακριά από την μεγαλούπολη και την «φρίκη» της πρωτεύουσας.
Εκεί όπου για πρώτη φορά δεν θα με μάλωνε η μάνα μου που θα γύριζα στο σπίτι, χωρίς να χω σκίσει το παντελόνι μου παίζοντας ποδόσφαιρο με τους φίλους μου και τους συμμαθητές μου
Δεκαετία του ’60 και δεκαετία του ‘70. Η Αθήνα μια αναπτυσσόμενη τσιμεντούπολη ψάχναμε σε κάθε δρόμο και δρομάκι χώρο να παίξουμε ποδόσφαιρο. Η αυλή του σχολείου ήταν σαν το ΜΑΡΑΚΑΝΑ για εμάς. Με «αυτοσχέδιες» μπάλες από χαρτί η πανιά και ακόμα πιο σπάνια, με μικρή πλαστική η δερμάτινη ραφτή μπάλα που την ξανάραβε ο τσαγγάρης της γειτονιάς η ένας «ειδικός» στο μοναστηράκι… και κάθε φορά που γυρίζαμε στο σπίτι είχαμε και την γκρίνια της μάνας για τα σκισμένα παντελόνια από τα πεσίματα μας στην άσφαλτο, στο τσιμέντο η στην καλύτερη, στο χώμα…
Φτάνοντας όμως για το πάσχα στο χωριό, όλα αυτά έμεναν πίσω. Με λαχτάρα κ αδημονία περίμενα να ρθει η στιγμή που θα βρισκα τα ξαδέλφια και τους φίλους για να πάμε να παίξουμε ποδόσφαιρο ...που αλλού;; μα φυσικά στο γήπεδο του χωριού… Γήπεδο με φυσικό χορτάρι!!! Tι απόλαυση!!! Mε έπιανε δέος όταν πήγαινα εκεί …
Βέβαια για να παίξουμε, θα έπρεπε να βγάλουμε πρώτα έξω από το γήπεδο τους «φυσικούς κηπουρούς» του γηπέδου, που φρόντιζαν να ναι πάντα σωστά κουρεμένο το γκαζόν, τα …πρόβατα …!! και μετά άρχιζε το ματς μέχρι να νυχτώσει..
Εικόνες και μνήμες αξέχαστες !!!!!
Για πολλά χρόνια αργότερα, άκουγα παλιούς να λένε ..ότι δεν υπάρχουν πιά ταλέντα, γιατί χάθηκαν οι αλάνες και τα γήπεδα …Αυτό όμως για την πατρίδα μου δεν ίσχυε και δεν ισχύει …πόσοι και πόσοι αξιόλογοι ποδοσφαιριστές δεν ξεπήδησαν από αυτά τα γήπεδα του κάμπου!!! Δεν θα αναφερθώ σε ονόματα για να μην ξεχάσω κάποιον… οι πιο πολύ αυτοδίδακτοι που αξιοποίησαν το ταλέντο τους μέσα στα γήπεδα με το φυσικό χορτάρι του χωριού. Με προπονητές με ελάχιστες γνώσεις –τότε- αλλά με πολύ μεράκι και αγάπη για το άθλημα.. Με ελάχιστα μέσα, από ρούχα, μπάλες και άλλα βοηθητικά όργανα.. Με υποτυπώδη διατροφή και άγνωστα για τους περισσότερους –αν όχι όλους – τα ισοτονικά υγρά, οι βιταμίνες, τα μέταλλα,πρωτεϊνες κ.λ.π.
Και όμως ταλέντα έβγαιναν.
Και τώρα;; τι γίνεται τώρα;; πού είναι τα ταλέντα;;
Τώρα που οι συνθήκες άθλησης των νέων έχουν βελτιωθεί, πού είναι τα ταλέντα;;;
Γήπεδα και γηπεδάκια με πλαστικό χλοοτάπητα ξεφυτρώνουν παντού. Ακαδημίες ομάδων και ιδιωτικές υπάρχουν σχεδόν σε κάθε πόλη και συνοικία..
Τα ταλέντα όμως που είναι;;
Ας δούμε λίγο πιο βαθειά το θέμα... Μήπως άλλαξε η κουλτούρα του νέου ;;μήπως η εικόνα μέσα απ την τεχνολογία διαφοροποίησε την ζωή και τους ρυθμούς του νέου παιδιού;; internet, facebook, twitter, play station, games κ.λ.π. μήπως τελικά έχουν γίνει τροχοπέδη;; Ας το σκεφτούμε πρώτα οι γονείς… Σε εμάς έχει λείψει η αλάνα και το γήπεδο. Τα παιδιά μας όμως δεν την γνώρισαν και δεν μπορούν να αγαπήσουν κάτι που δεν ξέρουν .
Το πρώτο μέρος που θα επισκεφτώ φτάνοντας στο χωριό μου το πάσχα, θα είναι το γήπεδο για να ακούσω τις φωνές των παιδιών και να απολαύσω τα νέα ταλέντα που θα ξεπηδήσουν απ' την ΚΑΡΔΙΤΣΑ !!!!!!!!!!
Θωμάς Κουρκούνας
Καθηγητής φυσικής Αγωγής
Προπονητής ποδοσφαίρου