«Διάσπαρτος» ο εορτασμός του Πολυτεχνείου στην Καρδίτσα (+ Βίντεο) Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Τοπική Επικαιρότητα
- Εκτύπωση
Αν υποθέσουμε ότι ο εορτασμός της επετείου του Πολυτεχνείου εμπεριέχει και το νόημα της ενότητας του λαού, τότε μάλλον αυτό το νόημα δεν εξυπηρετήθηκε στις εκδηλώσεις της Καρδίτσας.
Δεν θέλουμε ούτε να κρίνουμε, ούτε να πάρουμε θέση, ούτε να κατακρίνουμε κανέναν. Δεν μπορεί όμως να περάσει ασχολίαστο το γεγονός του ότι την ίδια σχεδόν ώρα έγιναν τρεις συγκεντρώσεις στην κεντρική πλατεία και άλλη μία ελάχιστα πιο δίπλα στην πλατεία Δικαστηρίων.
Την αρχή έκανε ο Δήμος Καρδίτσας που ήταν και ο διοργανωτής της κεντρικής εκδήλωσης. Η συγκέντρωση έγινε στις 6 το απόγευμα, στην πλατεία Δικαστηρίων, όπου και το μνημείο πεσόντων. Σ’ αυτή συμμετείχαν οι περισσότεροι εκ των φορέων της πόλης.
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Καρδίτσας κ. Κλεομένης Γιαννέλος και μετά την ομιλία του πραγματοποιήθηκε κατάθεση στεφάνων από τους εκπροσώπους των φορέων.
Την ίδια ώρα ήταν προγραμματισμένη και η συγκέντρωση της ΕΛΜΕ Καρδίτσας και του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Α/θμιας Εκπαίδευσης. Η οποία έγινε στην κεντρική πλατεία και συγκεκριμένα μεταξύ των δύο τραπεζών που υπάρχουν εκεί. Εκτός των διοργανωτών συμμετείχαν και η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι φορείς κυρίως της εκπαίδευσης. Στη συγκεκριμένη εκδήλωση είπε «παρών» και ο βουλευτής Καρδίτσας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Νίκος Μιχαλάκης.
Ομιλήτρια ήταν η πρόεδρος της ΕΛΜΕ κ. Ελένη Γκαραγκάνη. Με την ολοκλήρωση της ομιλίας οι συγκεντρωθέντες πραγματοποίησαν πορεία στους δρόμους της πόλης και κατέληξαν στο μνημείο της πλατείας Δικαστηρίων.
Πάνω στην πλατεία και μπροστά από την τράπεζα ALPHA είχαμε την ίδια ώρα μια τρίτη συγκέντρωση που διοργάνωσε το «Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι». Στη συγκεκριμένη εκδήλωση δεν υπήρχε ομιλία αλλά έγινε πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης.
Η τέταρτη χρονικά εκδήλωση διοργανώθηκε από το ΠΑΜΕ, ΠΑΣΥ, ΠΑΣΕΒΕ, ΜΑΣ, Σύλλογος Γυναικών ν. Καρδίτσας, συμμετείχε σε αυτή και ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων και χωροταξικά ήταν ακριβώς απέναντι από την προηγούμενη. Η εκπαιδευτικός κ. Μαρία Σκούφη ήταν αυτή που μίλησε για την επέτειο του Πολυτεχνείου και τα διαχρονικά της μηνύματα.
Η πορεία που ακολούθησε οδήγησε μέσα από κεντρικούς δρόμους της πόλης στο μνημείο της Πλατείας Δικαστηρίων και σε κατάθεση στεφάνων από τους φορείς που συμμετείχαν.
Εδώ πάντως υπήρξε και συνέχεια των επετειακών εκδηλώσεων καθώς ήταν προγραμματισμένο να ακουστούν τραγούδια των ημερών του Πολυτεχνείου και αφιερωμένα σ’ αυτό, σε κατάστημα της πόλης.
Π.Κ.
Η ομιλία του προέδρου του Δημ. Συμβουλίου Καρδίτσας Κλ. Γιαννέλου:
Mε αισθήματα συγκίνησης και υπερηφάνειας φορείς και πολίτες της Καρδίτσας συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ, μπροστά στο μνημείο της Εθνικής Αντίστασης, για να τιμήσουμε τους ήρωες του Πολυτεχνείου.
Η σκέψη όλων μας και η καρδιά μας γυρίζει εκεί, στο χώρο του Πολυτεχνείου, το Νοέμβριο του 1973, στην εξέγερση των φοιτητών, της νεολαίας και ολόκληρου του ελληνικού λαού κατά της δικτατορίας. Στην κορυφαία εκδήλωση της επτάχρονης αντιδικτατορικής πάλης και μία από τις κορυφαίες στιγμές των αγώνων του ελληνικού λαού.
Η εξέγερση των ηρωικών φοιτητών του Πολυτεχνείου επέφερε καίριο πλήγμα στη δικτατορία των συνταγματαρχών, ένα καθεστώτος που στηρίχθηκε στη βία και στο φόβο και δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει πραγματικά ερείσματα στη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας. Το τέλος της ήταν πλέον θέμα χρόνου και επήλθε λίγους μήνες αργότερα.
Το Πολυτεχνείο του ’73, όπως και τα κινήματα στην Ευρώπη, απέδειξε ότι οι φοιτητές και η νεολαία γενικότερα οφείλουν να αντιτάσσονται σε κάθε αντιδραστική συγκυρία.
Τα ιδανικά της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της ειρήνης, της αγάπης για τη ζωή και τον άνθρωπο, παραμένουν ζωντανά και θα παραμένουν επίκαιρα και αναλλοίωτα, όσα χρόνια και αν περάσουν από εκείνη την εξέγερση.
Ιδιαίτερα, μάλιστα, σήμερα που σε πολλές περιπτώσεις οι αποφάσεις και οι ενέργειες των κραταιών στρέφονται ενάντια στις κοινωνικές κατακτήσεις και στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το Πολυτεχνείο ήταν και θα είναι πάντα ένα ζωντανό κάλεσμα για την δημοκρατία, και την ελευθερία, θα είναι ζωντανό μέσα σε κάθε ελεύθερο μυαλό.
Το Πολυτεχνείο ζει στη σκέψη μας και στη ψυχή μας.
Το ενωτικό σύνθημα της εξέγερσης“ Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία” συνεχίζει να συγκινεί και να εμπνέει:
Η βελτίωση της ποιότητας της δημοκρατίας και της λειτουργίας του κράτους, η αναβάθμιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας, η διασφάλιση και στήριξη των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, η αντίσταση απέναντι σε κάθε πολιτική και στρατηγική που πλήττει την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την προσωπικότητα κάθε ανθρώπου, αποτελούν διαχρονικά αιτήματα και βασικές προτεραιότητες για κοινωνική συνοχή και ευημερία.
Ας σταθούμε λοιπόν κι εμείς σήμερα ταπεινοί προσκυνητές μπροστά στη μνήμη των αγωνιστών του Πολυτεχνείου κι ας αναλογιστούμε το πόσο μεγάλο χρέος έχουμε να διαφυλάξουμε τα αγαθά της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Τιμή και δόξα στους νεκρούς του Πολυτεχνείου.
Η ομιλία της Μ. Σκούφη στη συγκεντρωση του ΠΑΜΕ:
Συνάδελφοι, φίλες και φίλοι, συναγωνιστές,
Πέρασαν κιόλας 41 χρόνια από τον ηρωικό ξεσηκωμό του λαού και της νεολαίας το Νοέμβρη του 1973 και το Πολυτεχνείο εξακολουθεί να εμπνέει τους αγώνες του λαού μας ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τη σημερινή βάρβαρη πραγματικότητα.
Συνεχίζει να φλογίζει τις καρδιές όσων δε συμβιβάζονται, όσων δε βολεύονται με την αδικία και την αγριότητα που φέρνουν στο λαό και τη νεολαία οι πολιτικές που υπηρετούν τα μονοπώλια και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
41 χρόνια μετά και ο ξεσηκωμός του Νοέμβρη συνεχίζει να αποτελεί σημείο αναφοράς στους αγώνες του λαού και της νεολαίας, προσφέρεται για να βγάλουμε συμπεράσματα και για το σήμερα.
Το Πολυτεχνείο συμβολίζει το λαϊκό ξεσηκωμό ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία, ανέδειξε τις βαθύτερες αιτίες για την επιβολή της. Η πάλη του λαού μας ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία, είναι πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων για την αξία της οργανωμένης πάλης, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να έχουν αντοχή, αποτελεσματικότητα, αλλά και προοπτική οι λαϊκοί αγώνες.
Το Πολυτεχνείο, όπως κι άλλες σημαντικές στιγμές της πάλης του λαού μας, με πρώτη και κορυφαία την ηρωική ΕΑΜική Εθνική μας Αντίσταση, κονιορτοποιούν τη λογική της απάθειας, τη μοιρολατρία που καλλιεργείται, γιατί δήθεν δεν είναι ευνοϊκές οι συνθήκες και οι συσχετισμοί για την ανάπτυξη αγώνων και κινήματος.
Οι συσχετισμοί δεν θα είναι ποτέ ευνοϊκοί, αν δεν παλέψουμε να τους ανατρέψουμε, αν δεν προηγηθεί συνεχής, επίμονη και βασανιστική δουλειά από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο, για να αλλάξουν συνειδήσεις, να ξεθαρρέψουν φοβισμένες και καταπνιγμένες δυνάμεις, αν δε μπει μπροστά η πρωτοπορία, αν δεν υπάρχουν αποφασισμένοι που θα ρισκάρουν και δε θα φοβηθούν, που θα διακινδυνεύσουν πολλά περισσότερα από μια ένοχη βόλεψη, από το συμβιβασμό με τη μιζέρια και τη βία, με την άθλια καθημερινή ζωή.
Όπως και στην Εθνική Αντίσταση, έτσι και οι αγωνιστές ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία δεν πτοήθηκαν από τους αρνητικούς συσχετισμούς. Δε μέτρησαν πόσοι ήταν αυτοί και πόσες δυνάμεις είχε η δικτατορία, με το σιδερόφραχτο στρατό και τις άλλες δυνάμεις καταστολής. Αν οι πεινασμένοι και οι αδικημένοι, οι καταπιεσμένοι και καταφρονεμένοι τα λογάριαζαν όλα αυτά πριν ξεκινήσουν τους αγώνες τους, δε θα είχε σημειωθεί ούτε βήμα στην εξέλιξη και την κοινωνική πρόοδο, το ρολόι της ιστορίας θα είχε σταματήσει.
Η εξέγερση του Νοέμβρη έδωσε ένα αποφασιστικό χτύπημα στις δυνάμεις που στήριζαν τη χούντα. Έδωσε επί πλέον ένα αποφασιστικό χτύπημα και στις απόψεις συμβιβασμού και συνδιαλλαγής με τη δικτατορία.
Αγαπητοί συναγωνιστές,
Σήμερα που συστηματικά και σχεδιασμένα επιχειρείται να ξαναγραφεί συνολικά η ιστορία, έτσι που να εξυπηρετεί τους εκμεταλλευτές και τους ιμπεριαλιστές, για να αποδυναμώσουν και να ευνουχίσουν τους αγώνες, είναι χρέος όλων μας να απαντήσουμε αποφασιστικά.
Από πολλές πλευρές, στο όνομα μάλιστα της υπεράσπισης της μνήμης και της κληρονομιάς του Πολυτεχνείου, γίνεται προσπάθεια να παρουσιασθεί σαν ένα αυθόρμητο ξέσπασμα του λαού και της νεολαίας, να αποστεωθεί από τα αντιϊμπεριαλιστικά του χαρακτηριστικά, να αποσυνδεθεί τελείως από το σήμερα και τους αγώνες του εργατικού λαϊκού κινήματος ενάντια στη σημερινή βάρβαρη πραγματικότητα.
Να μην επιτρέψουμε να συκοφαντηθεί η εξέγερση του Πολυτεχνείου, ούτε να διαστρεβλωθεί και να χάσει τα αντιϊμπεριαλιστικά, συγκρουσιακά χαρακτηριστικά της. Αγωνιζόμαστε για να παραμείνει ζωντανή η ιστορική αλήθεια, για να συνεχίσει να φωτίζει και να εμπνέει τους αγώνες του λαού και της νεολαίας, για να μην είναι μια απλή επετειακή εκδήλωση, όπως θέλουν πολλοί.
Είμαστε περήφανοι για όλους εκείνους τους επώνυμους και ανώνυμους αγωνιστές, τα μέλη της ΑΝΤΙ - ΕΦΕΕ, που από τις πρώτες μέρες της χούντας οργάνωσαν την αντιδικτατορική πάλη, που κατά χιλιάδες σύρθηκαν στις φυλακές και τις εξορίες, που δε λύγισαν στα βασανιστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ
Φίλες και φίλοι
Η φασιστική χούντα δεν προέκυψε από το πουθενά, δεν είναι έξω από τη λογική του καπιταλιστικού συστήματος. Ήταν η φυσική συνέπεια του καθεστώτος που επιβλήθηκε μετά τη μεγάλη ταξική μάχη 46-49 και την ήττα του λαϊκού κινήματος. Επιβλήθηκε με την άμεση επέμβαση των ιμπεριαλιστών και της ντόπιας πλουτοκρατίας, που δε μπορούσε με τη συνήθη βία και καταστολή να αντιμετωπίσει το ανερχόμενο εργατικό λαϊκό κίνημα και να διασφαλίσει αποτελεσματικά τα συμφέροντά της. Και δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αυταπάτη: αν το εργατικό κίνημα βρεθεί απροετοίμαστο και η πλουτοκρατία δε μπορεί να ελέγξει κοινοβουλευτικά τις εξελίξεις, δεν έχει ηθικούς και δημοκρατικούς ενδοιασμούς, ούτε άλλους ανθρωπιστικούς φραγμούς.
Η φασιστική δικτατορία είναι μορφή εξουσίας των μονοπωλίων, αλλά η βία, ο τρόμος και η αιματηρή καταστολή δεν είναι τα μοναδικά της χαρακτηριστικά.
Από τη μια γέμισε τα μπουντρούμια και τα κολαστήρια, τις φυλακές και τα ξερονήσια με αγωνιστές, πετσόκοψε κάθε κατάκτηση και κατάργησε τα λαϊκά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες. Από την άλλη με συνέπεια τήρησε τις υποχρεώσεις που απέρρεαν από τη συμμετοχή της χώρας μας στο ΝΑΤΟ, εξυπηρέτησε απόλυτα τις επιδιώξεις του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού με το πραξικόπημα στην Κύπρο, τη διχοτόμησή της, την τραγωδία του Κυπριακού λαού.
Είναι αστήρικτη και χυδαία η προπαγάνδα που εκπορεύεται από τη Χρυσή Αυγή και άλλα παρόμοια μαύρα κέντρα ότι η χούντα έφερε ευημερία και ανάπτυξη. Ίσα - ίσα έδεσε χειροπόδαρα τους εργαζόμενους, μεγάλωσε την εκμετάλλευση και τη φτώχεια, ποινικοποίησε κάθε διεκδίκηση, γιγάντωσε τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε πως ενώ οι μηχανισμοί της βίας και της καταστολής λειτουργούσαν ανέγγιχτοι και ενώ οι συγκρούσεις ήταν συνεχείς και αιματηρές, εν τούτοις οι φόβοι και οι δισταγμοί ξεπεράστηκαν και κατά χιλιάδες έβγαιναν στους δρόμους λαός και νεολαία.
Η μαζική συμμετοχή στον ξεσηκωμό, παρά τη βία και τα συνεχή χτυπήματα, αποδείχνει αφ ενός ότι οι λαϊκές εξεγέρσεις δε μπορούν να πραγματοποιηθούν και να επιβληθούν από τα πάνω, έρχονται όταν είναι ώριμες οι συνθήκες και οι αγωνιστικές διαθέσεις, από την άλλη όμως ότι είναι ευθύνη των πρωτοπόρων δυνάμεων η συνειδητή, συστηματική και με σχέδιο δουλειά, ώστε να επιταχυνθούν και να έρθουν συντομότερα αυτές οι συνθήκες. Είναι καθήκον η διαρκής ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση με τον οπορτουνισμό, με τις δυνάμεις του συμβιβασμού.
Τότε απέναντι στο λαό στέκονταν η απροκάλυπτη, η ανοιχτή δικτατορία του κεφαλαίου, η χούντα των συνταγματαρχών. Τώρα η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα έχουν απέναντί τους τη δικτατορία των μονοπωλίων και της Ε.Ε., μια βαρβαρότητα χωρίς προηγούμενο, που συνθλίβει δικαιώματα και κατακτήσεις, καλύπτεται όμως με κοινοβουλευτικό μανδύα.
Μια εξουσία, που δεν πρέπει να ξεχνάμε, υπερασπίζεται ένα σύστημα, ένα τρόπο παραγωγής βαθύτατα αντιδραστικό, επικίνδυνο και καταστροφικό. Κάθε μέρα που περνάει, φέρνει νέα δεινά για το λαό μας, έρχεται σε αντίθεση με τις ανάγκες της κοινωνίας και τις δυνατότητες της εποχής μας για υψηλότερο επίπεδο λαϊκής ευημερίας και πολιτισμού για το λαό.
Φίλοι και συναγωνιστές
Για την εργατική τάξη, τη νεολαία, η ανατροπή του βάρβαρου αυτού συστήματος είναι απόλυτη, άμεση ανάγκη. Δεν υπάρχει πιο τρανταχτή απόδειξη από τη σημερινή μαύρη πραγματικότητα, την κατάσταση της νεολαίας. Τα ποσοστά ανεργίας στους νέους είναι καταθλιπτικά, αγγίζουν το 60%, ενώ κι όσοι εργάζονται, είναι με μερική απασχόληση, εξευτελιστικές αμοιβές, χωρίς δικαιώματα. Και η κατάσταση αυτή δεν είναι προσωρινή, ούτε ελληνικό φαινόμενο. Είναι η κυρίαρχη τάση εξέλιξης στον καπιταλισμό. Μαζική ανεργία, δουλειά χωρίς δικαιώματα για όσους δουλεύουν, απόλυτη και σχετική εξαθλίωση.
Τα αντιϊμπεριαλιστικά συνθήματα του Πολυτεχνείου ηχούν και σήμερα επίκαιρα. Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί σε όλο τον κόσμο, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή μας για τη ληστρική εκμετάλλευση των χωρών, απειλούν με πιο γενικευμένες συρράξεις. Την ίδια ώρα που συνεχίζονται οι προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας στην Κυπριακή ΑΟΖ, η πλουτοκρατία της χώρας μας προχωράει σε επικίνδυνες συμμαχίες με τους μακελάρηδες του λαού της Παλαιστίνης και μπαίνει στο παιχνίδι των ανταγωνισμών για τους υδρογονάνθρακες, που φυσικά μόνο το λαό δεν θα ωφελήσει.
Είναι χρέος μας να ενισχύσουμε τα αντιϊμπεριαλιστικά αισθήματα του λαού μας, το αντιϊμπεριαλιστικό κίνημα. Ο λαός μας μπορεί να είναι ισχυρός, μόνο όταν είναι οργανωμένος και παλεύει αποφασιστικά για το δίκιο του. Όταν ανυπότακτα αγωνίζεται για να μην υπάρχει καπιταλιστική σκλαβιά και μονοπώλια, να μην υπάρχουν οι λίγοι που ευημερούν, στηριζόμενοι στην άγρια και εξοντωτική εκμετάλλευση και εξαθλίωση των εργατών, των μικροαγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, των νέων.
Φίλες και φίλοι,
Δεν αφορούν τα λαϊκά στρώματα οι ανούσιοι καυγάδες για τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης ανάμεσα στη δικομματική κυβέρνηση και το ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ποιος καλύτερα θα διαπραγματευθεί την παραπέρα σφαγή των λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων μέσα στο λάκκο των λεόντων Έτσι κι αλλιώς οι μηχανισμοί επιτήρησης και η βαρβαρότητα θα συνεχισθούν για 10ετίες.
O λαός μας δεν έχει κανένα συμφέρον να εγκλωβισθεί σε μια τέτοια αντιπαράθεση. Νοιώθει πολύ καλά στο πετσί του την κυβερνητική πολιτική, την κατάσταση ανέχειας και εξαθλίωσης.
Μια ακόμα γεύση της κυβερνητικής πολιτικής, πήραμε με την επίθεση των ΜΑΤ ενάντια στους φοιτητές προχθές, παραμονές του Πολυτεχνείου και τα λουκέτα στις σχολές, που δείχνουν την ένταση του αυταρχισμού, που πάντα συμβαδίζει με τις αντιλαϊκές πολιτικές, τη σταθερή επιδίωξη να υποταχθεί το κίνημα της νεολαίας, συνολικά το λαϊκό κίνημα.
Φίλες και φίλοι
Αποδεικνύεται σήμερα ότι ο καπιταλισμός ούτε εξανθρωπίζεται, ούτε μετεξελίσσεται υπέρ του λαού. Αυτό επιβεβαιώνει και η ενιαία και καθολική αντιλαϊκή επίθεση σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, ανεξάρτητα από χρέη, μνημόνια και ελλείμματα.
Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, μπορούν με τη δική τους συμμαχία να κατακτήσουν τα σύγχρονα δικαιώματά τους, στο δρόμο για τη ριζική ανατροπή, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την εργατική – λαϊκή εξουσία.
Τιμάμε την εξέγερση του λαού και της νεολαίας στο Πολυτεχνείο, τιμάμε όσους θυσίασαν τη νιότη τους και την προσωπική τους ελευθερία και σε πολλές περιπτώσεις και τη ζωή τους για τις λαϊκές ελευθερίες, δυναμώνοντας τους αγώνες, με ισχυρό, οργανωμένο, ταξικά προσανατολισμένο, κίνημα.
Σας καλούμε, απόψε μετά την πορεία, στις 7:30 στο ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ που θα πραγματοποιηθεί μουσικό αφιέρωμα στο Πολυτεχνείο.