Μένη Πράντζου: Για την Αντιγόνη Τσιούτσιου Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
«Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια, σήκω Αντιγόνη». Και σηκωνόταν, εκτός από εκείνο το Σάββατο που αρρώστησε και ξεκίνησε το τελευταίο ταξίδι. Το ταξίδι για να συναντήσει τον Θεό και Δημιουργό της.
Η Αντιγόνη Τσιούτσιου. Όλοι στην πόλη μας γνώριζαν τη συνταξιούχο διδασκάλισσα, κτήτωρα του Τρισυπόστατου ενοριακού ναού της Αγίας Σοφίας, Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου και Αγίου Σπυρίδωνος, την Μεγάλη Ευεργέτιδα της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων.
Ήθελε πολύ να βρίσκεται στο ναό, ήταν παρούσα σχεδόν πάντα στις Κυριακάτικες Θείες Λειτουργίες, στις γιορτές και πανηγύρεις του ναού και του εκκλησιαστικού έτους. Επέβλεπε, ήλεγχε και φρόντιζε για τα πάντα, ακόμη και μέχρι παρεξηγήσεως! Η παρουσία της στον ναό δεν περνούσε απαρατήρητη! Τελειομανής όταν διαχειριζόταν διοικητικά θέματα του ναού, απαιτούσε και από τους άλλους την τελειότητα. Χαιρόταν επίσης πολύ να βρίσκεται με τον κόσμο έξω, στην αγορά και στους δρόμους της πόλης. Όλοι με ξέρουν, έλεγε, με φωνάζουν με το όνομά μου, Αντιγόνη! Θα πεθάνω αν δεν μπορώ να μιλήσω με τους ανθρώπους! Μίλαγε πολύ, παντού όπου βρισκόταν. Από κοντά ή από το τηλέφωνο! Αρέσκονταν να κάθεται στο βιβλιοπωλείο της Ιεράς Μητροπόλεως και να συνομιλεί με τον κόσμο. Τα τελευταία χρόνια είχε ελαττωθεί η όρασή της. Δεν μπορούσε να διαβάσει κι έτσι τις ώρες που ήταν στο σπίτι άκουγε ραδιόφωνο, τηλεόραση και μιλούσε στο τηλέφωνο με τους φίλους της. Είχε φίλους παλιούς και νέους, από την κοινωνική ζωή, από την ενορία της, από τις αξεπέραστες προσκυνηματικές εκδρομές της μισής μέρας που διοργάνωνε σχολαστικά. Δεν δεχόταν όμως δώρα, από τους φίλους της, ακόμα και από τους «κολλητούς», όπως τους αποκαλούσε! Για να μην έχω υποχρεώσεις, έλεγε κι αυτό ήταν χαρακτηριστικό της! Δυσκολεύονταν να διαχειριστεί εκδηλώσεις αγάπης και κατέφευγε συνήθως στην αντίδραση που είχε συνηθίσει από χρόνια, την αυστηρότητα.
Χαιρόταν να βρίσκει παλιούς μαθητές της ή συγγενείς μαθητών που την αναγνώριζαν. Οι δωρεές της στην Ιερά Μητρόπολη την είχαν κάνει δημόσιο πρόσωπο. Όταν κάποιοι την έψεγαν γιατί «έδωσε τα λεφτά της στους παπάδες» θύμωνε και απαντούσε ότι τα έδωσε στο Θεσμό, στην Εκκλησία! Στην Εκκλησία που είναι συνδεδεμένη με τη ζωή μας από την γέννηση μέχρι τον θάνατό μας! Θεωρούσε κορυφαίο θεσμό την Εκκλησία και ήταν περήφανη που μόνη, μετά τον θάνατο της αδερφής της, έχτισε στο κέντρο της πόλης πολυόροφο κτίριο και το δώρισε στην τοπική Εκκλησία. Ήδη χρησιμοποιείται ως Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως.
Αγωνίστρια από μικρό κορίτσι. Τρεις γυναίκες μόνες στη ζωή, η Αντιγόνη, η αδερφή της Κατίνα και η μητέρα τους Σοφία σε δύσκολες, σκληρές εποχές. Ακατάβλητη προστάτης τους η μικρότερη κόρη η Αντιγόνη. Μικρόσωμη αλλά ευφυής και μελετηρή, σπούδασε δασκάλα και διακρίθηκε με προαγωγές κατ’ επιλογήν μέχρι του βαθμού Διευθυντού Α’. Οι συνθήκες όμως και ο τρόπος της ζωής της την έκαναν ανταγωνιστική, σκληρή την έβρισκαν συνήθως. Σκληρή με τον εαυτό της περισσότερο παρά με τους άλλους! Ετοιμόλογη, διακρίνονταν για την ευφράδεια και την ευχέρεια από στήθους ομιλιών. Κρατούσε στήλη στον τοπικό Τύπο με κείμενα θρησκευτικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος. Διέπρεψε ως κατηχήτρια της Χριστιανικής Αγωγής για πολλά χρόνια. Διακονούσε στο Σπίτι της Αγάπης, σε Φιλόπτωχα Ταμεία της Εκκλησίας, συμμετείχε στο φιλανθρωπικό σωματείο Οι Φίλες της Αγάπης. Η εργατικότητά, οι ικανότητές της, η μεγάλη αγάπη της στην Εκκλησία και η πίστη της στον Θεό την αξίωσαν αυτής της προσφοράς.
Αφιερώθηκε σε έναν σκοπό, να χτίσει εκκλησία. Αυστηρά προσηλωμένη στην ολοκλήρωση του περικαλλούς Ιερού Ναού που μαζί με την αείμνηστη αδερφή της Κατίνα έχτισαν, το κατάφερε σε χρόνο ρεκόρ. Περιουσία και οικονομίες όλης της ζωής τους ξοδεύτηκαν με ευχαρίστηση! Νοιαζόταν και φρόντιζε αυτό τον ναό αδιάκοπα ακόμα και μετά το θάνατό της! Γίνονταν αυστηρή και δηκτική όταν θεωρούσε ότι δεν έκαναν όλοι το καλύτερο που μπορούσαν. Όσοι είχαν όμως την αίσθηση της διακονίας όπως η Αντιγόνη, συνεργάζονταν θαυμάσια μαζί της. Το μαρτυρεί η πολύχρονη συμμετοχή της στο φιλανθρωπικό έργο που προσφέρονταν από πολλές πηγές στην πόλη μας και στο οποίο συμμετείχε!
Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια, έλεγε η Αντιγόνη. Πεθαίνουν και λείπουν στους φίλους, στους ενορίτες, στην γειτονιά, στην αγορά, κοντολογίς στην πόλη. Γιατί η πόλη υφαίνεται από τους ανθρώπους της, από τους συνηθισμένους και από τους ξεχωριστούς, από τους ομιλητικούς και από τους σιωπηλούς, από όλους. Η Μεγάλη Ευεργέτις της Ιεράς μας Μητροπόλεως, άφησε ορατό αποτύπωμα από την σχεδόν εκατόχρονη παρουσία της στην πόλη! Μαζί περάσαμε πολλές ώρες συνομιλώντας τα τελευταία χρόνια. Μιλούσαμε για πολλά θέματα, το αγαπημένο της όμως θέμα ήταν η αγάπη της στην Εκκλησία. Έκανε σχέδια πως θα βοηθούσε πιο αποτελεσματικά, ιδιαίτερα τον ναό που έχτισε! Αυτές οι συζητήσεις με βοηθούν να βλέπω τις λεπτομέρειες του αποτυπώματός της… Αιωνία σου η μνήμη Αντιγόνη… Καλό Παράδεισο…
Μένη Πράντζου
(7/12/2022 - Με την συμπλήρωση 40 ημερών που δεν είναι μαζί μας)