Μενέλαος Παπαδημητρίου: "Γράμμα στο Χρήστο Σχιζοδήμο, τον Αετό της Αργιθέας (εκ Καλής Κώμης), το αφανές θύμα του Ιανού στην Καρδίτσα στις 20.9.2020." Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
"Αγαπημένε μου ΧΡΗΣΤΟ καλημέρα!!!
Μάθε ότι από υγείαν είμαι καλά και το αυτό ποθώ και εύχομαι και δι’ εσέ η παρούσα επιστολή μου να σε εύρη εν πλήρη υγεία και χαρά!!! ………".
"Αγαπημένε μου Μενέλαε, έλαβον την επιστολήν σου σήμερα και εχάρην ιδιαιτέρως που είσαι καλά!!! Μάθε λοιπόν και από εμέ ότι ευρίσκομαι εν πλήρη υγεία και δυνάμει και έσο έτοιμος δια το Καλατόριον…".
Κάπως έτσι άρχιζαν τα γράμματα που ανταλλάσσαμε, όταν μαθητές χωρίσαμε εκείνα τα χρόνια.
Αγαπημένε παιδικέ αδερφικέ φίλε, συμμαθητή και συμπατριώτη – Αργιθεάτη ΧΡΗΣΤΟ ΣΧΙΖΟΔΗΜΕ, κλείνουν σήμερα 6 μήνες που λείπεις από τη ζωή, από την αγαπημένη σου οικογένεια, από κοντά μας.
Το άγγελμα του αιφνίδιου θανάτου σου στις 20.9.2020, ενώ προσπαθούσες να αντιμετωπίσεις τις φοβερές και τρομερές ζημιές που υπέστη η κατοικία σου, η περιουσία σου και τα εικαστικά - πολιτιστικά αρχεία εσένα και της οικογένειάς σου στην πόλη της Καρδίτσας (την υπερπροσπάθειά σου έζησε ο αγαπημένος σου Χωριανός και γείτονάς σου Κώστας Παράσχης –πληγείς και εκείνος από τη θεομηνία, που σε αγώνισε να σε κρατήσει στη ζωή), έπεσε επάνω μου ως κεραυνός και με συνέτριψε κυριολεκτικά.
Η μνήμη μου εκείνο το βράδυ γύρισε πίσω στα πέτρινα παιδικά – μαθητικά μας χρόνια στο Γυμνάσιο Ανθηρού και έφερνε εικόνες χαράς, παιγνιδιών, άμιλλας γνώσεων και πάλης, αναζητήσεων του μέλλοντός μας.
Γεροδεμένο σώμα και γεροδεμένο μυαλό ήσουν!!!
Θυμάμαι που μέσα στα χιόνια πηγαινοερχόσουν από Καλή Κώμη στο Ανθηρό και πάλι πίσω για να μη λείψεις από την Τάξη και το μάθημα κάνοντας διαδρομή 3 ωρών συν 6 ώρες μάθημα συν το διάβασμα συν η βοήθειά σου στους γονείς σου, με ελάχιστο κυριολεκτικά ύπνο και ξεκούραση.
Θυμάμαι την εξιστόρησή σου, όταν τελειώνοντας το μάθημα πήρες από το μαγαζί του Κώστα Αντωνάκη πορτοκάλια για τους αγαπημένους σου γονείς, το μπάρμπα Κώστα και τη θειά Ελένη και κίνησες για το Χωριό σου και που φτάνοντας, μετά το Καλατόρι, στο Μέγα Κάμπο για να κερδίσεις χρόνο έκανες βαρελάκι μέσα στα χιόνια και έφτασες στο χείλος του γκρεμού……...
Θυμάμαι, όταν μετά το σχόλασμα από το μάθημα κινούσαμε για το Λαγκάδι από τη Λεύκα, εσύ για το μπάρμπα Θύμιο Παπαδημητρίου που έμενες και εγώ για το πατρικό μου και φτάνοντας στα Χαλκερά ανεβαίναμε στο βράχο και απαγγέλαμε ποιήματα: εσύ το Σταυραετό του Κώστα Κρυστάλλη και εγώ – ο Βράχος και το κύμα, του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.
Εσύ τόξερες ολόκληρο – μαθαίνοντάς το από το Δάσκαλό σου Μήτσιο Κ. Τσιούμα στα μαθητικά σου χρόνια. Και κοντά σου τόμαθα και εγώ – ενώ εσύ έμαθες το Βράχο και το Κύμα!!!
Συντύχαινε να μας αρέσει και στους δυο η ποίηση – εσύ είχες όμως και το πλεονέκτημα μέσα στο σπίτι αφού ο αείμνηστος πατέρας σου ο μπάρμπα Κώστας έγραφε ποιήματα και σε όρμωσε στο δρόμο τους!!!
Θυμάμαι την πανίσχυρη σωματικά και αθλητικά ομάδα της Καλής Κώμης ( Γιώργος Κ. Οικονόμου, Βασίλης Τασιάς+, Στέφανος Κατσίμπας+, Νίκος Κ. Οικονόμου + και ανάμεσά τους εσύ), όταν με λατάκια ως κοντάρια παραβγαίναμε στο επί κοντώ, όταν μαζεύαμε φόρα και πηδούσαμε πάνω από τους δυο φράχτες και ανάμεσά τους ο κεντρικός δρόμος και σκάγαμε στην αυλή του Κραμποκούκη – κατηφόρα και ύψος πάνω από 5 μέτρα, στα διαλείμματα τα κυνηγητά, τους αγώνες σου πάλης με το Γιώργο Π. Καναβό……Θυμάμαι……και σε θυμάμαι …..παντού πρώτο και στα γράμματα άριστο στην Τάξη σου!!!
Σαν πέρασαν τα χρόνια εκείνα ξενιτευτήκαμε, από τα σπίτια μας - από τα Χωριά μας, σε πόλεις για να συνεχίσουμε τα Γυμνασιακά Γράμματα, να σπουδάσουμε, να καζαντίσουμε.
Οι επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις μας κρατούσαν μακριά, μα ο νόστος ήταν μεγάλος για τα Χωριά που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε.
Ως εκ τούτου δεν αποκόψαμε ποτέ από αυτά κι από τον κόσμο μας.
Προσδεδεμένοι δε με τους Τοπικούς Συλλόγους - εσύ στο Σύλλογο Αργιθεατών Καρδίτσας Η ΜΕΡΙΜΝΑ που ιδρυτής ήταν ο πατέρας σου – και σε στοίχιση δίναμε αγώνες για καλλίτερες μέρες στην αγαπημένη μας Αργιθέα!!!
Θυμάμαι….θυμάμαι…..τι να πρωτοθυμηθώ αδερφέ ΧΡΗΣΤΟ….
…..Η παιδική –μαθητική φιλία μας ένωσε σαν αδέρφια!!!
…..Η αγάπη για τα πονεμένα Χωριά μας στην Αργιθέα μας αλυσόδεσε κοντά τους σε κοινούς Πατριωτικούς αγώνες!!!
Την ιδεολογία και τα οράματα για την Πατρίδα και για τον συνάνθρωπο τα αγώνισες στη ζωή σου, ως Αντιπρόεδρος δε του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας επί σειρά ετών βοήθησες κόσμο και κόσμο!!!
Αγαπημένε ΧΡΗΣΤΟ,
με δάκρυα στα μάτια, συμπληρωμένου σήμερα του 6μήνου από το θάνατό σου, σου γράφω αυτό το γράμμα και παρακαλώ τους Αγγέλους να σου το φέρουν, να σου το παραδώσουν.
Και που'σαι: να ’ρχεσαι μέσα - μέσα στα όνειρα να ανταμώνουμε.
Αθήνα, 20.3.2021
Μενέλαος Παπαδημητρίου